Meester Frank Visser: 'Het tasje'

 In de tussentijd mocht vriendin het kapotte tasje blijven gebruiken. Drie weken later was het tasje er nog niet. Een maand later weer niet. Keer op keer stond vriendin voor niets in de winkel. De eigenaresse kreeg een beetje genoeg van haar. “Ik heb toch gezegd dat u geduld moet ­hebben!” klonk het geïrriteerd. “Ik kan het toch ook niet helpen dat het zo lang duurt!” Juridisch gezien natuurlijk de omgekeerde ­wereld. De wet is volstrekt duidelijk. 

Een ondeugdelijk product moet zonder al te veel gedoe worden vervangen of gerepareerd. Lukt dat niet, dan heeft de klant recht op terugbetaling van de koopsom. Met levertijden heeft de klant niets te maken. Hoe nu verder? Een rechtszaak beginnen? Daar begint geen weldenkend mens aan. Dus blijft vriendin de winkel om de zoveel weken tevergeefs bezoeken met haar vraag om een nieuw tasje. 

De zaak sleept zich al bijna een jaar voort als ze mij deelgenoot maakt van dit consumentendrama. Ik kan mijn oren niet geloven. “Maar is het niet verstandig om de zaak nu maar te ­laten rusten? Wat een moeite voor een tasje!” Dat is ze niet met me eens. Opgeven gaat ze niet doen. “Mij is een nieuw tasje beloofd”, zegt ze. “En die belofte moeten ze nakomen!” Ik geef te kennen daar weinig ­fiducie in te hebben. “Joh, dat tasje krijg je nooit!” roep ik. “Tenzij we een list bedenken”, zeg ik grappend. Haar ogen beginnen te glinsteren. Een list, daar is ze wel voor in. Ik moet toegeven dat ik op dat moment een borreltje op heb. En dan word je soms wat balorig. Dus stel ik voor met haar mee te gaan naar de winkel. 

Als ik daar dan, met mijn bekende kop, binnen kom wandelen, schrikken ze zich vast een hoedje. “En als ze dan vragen of deze zaak op de televisie komt, zeg ik gewoon dat de cameraploeg al om de hoek staat te wachten”, roep ik gierend van de lach. Dat laatste gaat natuurlijk nooit gebeuren, maar fantaseren staat iedereen vrij. Maar goed, ik beloof mee te gaan naar de winkel. Al is het maar om daar een spoedcursus consumentenrecht te geven. De volgende dag belt vriendin me. Ze ziet op tegen de confrontatie. Ze wil het er toch maar bij laten zitten. Dat tasje is te veel een obsessie ­geworden. Ik snap het. Soms is het beter je verlies te nemen. 

Een paar dagen later belt ze weer. “Je zult het niet geloven, het tasje is er!” Ik pak mijn autosleutels. Dit gaan we meemaken. In de winkel word ik ogenschijnlijk niet herkend, hoewel de winkelierster opeens erg vriendelijk is. Triomfantelijk tovert ze het nieuwe tasje tevoorschijn. Tja, verkeerde kleur…Ik zucht, maar de winkel heeft een oplossing. Zelfde tasje, juiste kleur, maar dan groter. ­Vriendin hapt toe. Maar dit tasje is wel duurder. Ik zie de winkelierster aarzelen, maar gelukkig beseft ze dat ze haar hand nu niet moet overspelen. “U mag deze wel mee­nemen”, klinkt het zuinig. 

Wij haasten ons naar de uitgang, voor ze zich ­bedenkt.

Televisiepersoonlijkheid mr. Frank Visser (72) geeft elke maand een kijkje in de keuken van de rechtspraak.

Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.