Mijn geld zit in de stenen van mijn huis, waar ik nu alleen woon. Als ik in een verzorgingstehuis zou belanden, kunnen ze me dan verplichten het huis te verkopen? En moet ik het dan opeten?
U wilt eigenlijk zeggen: ik wil m’ n huis niet verkopen, want dan betaal ik een veel hogere eigen bijdrage. Daar heeft u gelijk in. Als de (over)waarde van uw huis na de verkoop op uw bankrekening staat, gaat uw eigen bijdrage sterk omhoog.
Als het geld in de stenen blijft zitten is dat niet het geval. Maar indirect wordt u toch verplicht om uw huis te verkopen. Na drie jaar in het verzorgingshuis ziet de Belastingdienst uw huis niet meer als uw hoofdverblijf. Daardoor moet u de waarde van het huis opgeven in belastingbox 3 voor sparen en beleggen. Het gevolg is dat de waarde wel gaat meetellen voor uw eigen bijdrage en u bovendien vermogensheffing gaat betalen. Dan ontstaat er natuurlijk een vervelende situatie. Maar die doet zich niet eerder voor dan vijf jaar nadat u in de zorginstelling zou worden opgenomen.
Eerst krijgt u drie jaar de tijd uw huis te verkopen en dan duurt het nog twee jaar voordat de opbrengst uw eigen bijdrage gaat beïnvloeden.
Maar u hoeft uw huis niet helemaal op te eten, zoals dat vroeger heette. Voor 1997 moesten ouderen bij opname in een verzorgingshuis hun huis opeten. Pas als het geld op was, konden ze een beroep doen op bijstand in de kosten. Maar sindsdien is er toch veel veranderd. Zolang een van de twee partners nog thuis woont, is er bij opvang sprake van een lage eigen bijdrage, die het vermogen nauwelijks aantast. Als het huis wel verkocht wordt en ook de tweede partner misschien opgenomen moet worden, gaat de eigen bijdrage omhoog. Maar dat duurt dan nog tenminste twee jaar.
Het is dus niet zo dat uw kinderen de waarde van het huis zienderogen zien wegsmelten. Bovendien is het mogelijk het vermogen door schenkingen aan de kinderen te verminderen. Het mes snijdt dan aan twee kanten. De kinderen krijgen een voorschot op de erfenis en u betaalt een lagere eigen bijdrage.
