Else-Marie van den Eerenbeemt (64) is familietherapeute en heeft verschillende boeken geschreven over familiebanden. Deze week: mijn dochter denkt dat ik alles nog kan.
De ingezonden brief
Beste Else-Marie,
Mijn dochter heeft er totaal geen oog voor dat ik al 74 ben. Ze is gescheiden, heeft een drukke baan als advocaat en maakt lange dagen. Ik woon vlakbij en haar twee zoons komen bijna iedere avond bij mij eten. En ook mijn dochter schuift aan als ze van haar werk komt. Dat is niet altijd een onverdeeld genoegen, want ze heeft veel kritiek. Het varkenshaasje is niet goed, de jurk die ik aanheb staat me niet, dat soort dingen. Toch is het beslist niet zo dat ze mij niet waardeert. Als dank biedt ze me zo’n twee keer per jaar een reisje aan. We gaan dan samen naar Milaan, Parijs of Londen. Die steden wilde ik vroeger graag bezoeken, maar mijn man – die nu is overleden – hield er niet van. Maar die tripjes zijn me nu eigenlijk veel te zwaar. Als ik dat voorzichtig te berde breng, veegt ze dat gelijk geïrriteerd van tafel. Dat ik oververmoeid thuiskom en met hartkloppingen in Milaan op de Dom stond, durf ik haar niet te bekennen.
Naam en adres bekend bij de redactie.
Else-Marie geeft advies
Dochters zien hun moeder als graadmeter en spiegel en hebben het idee dat zij het eeuwige leven heeft. Uit mijn moeder-dochteronderzoek blijkt dat er twee grote angsten zijn bij dochters: dat je op je moeder lijkt, en dat je moeder doodgaat. En dat laatste geldt zeker ook voor uw dochter; ze verdraagt het niet dat u kwetsbaar bent. En ze heeft een bijna kinderlijke kijk op u die allang niet meer klopt: ‘Vroeger wilde mama zo graag naar Milaan en Parijs, nu kan ik het me veroorloven en trakteer ik haar daar op.’ Zij heeft écht het idee dat ze u nog altijd een groot plezier doet. En ja, een deel van het probleem is natuurlijk wel dat u haar in die waan laat. Kennelijk wilt u, diep in uw hart, graag voldoen aan het beeld dat zij van u heeft. Dat moet stoppen. Terloops laten vallen dat u te moe bent en dat het u echt te veel wordt, werkt niet. Daar dendert ze met zevenmijlslaarzen overheen.
U hebt als moeder de kans om de relatie bij te stellen en naar de realiteit te brengen. Kies een moment waarop uw dochter ontspannen is en begin dan een gesprek. Misschien een hapje eten samen in het weekend? U confronteert haar dan met de realiteit van uw leeftijd. U bent 74 jaar oud, er zijn dingen die u niet meer kunt bijbenen. Ik vermoed dat uw dochter het vreselijk zal vinden om dat te horen. Het zou kunnen zijn dat ze uw woorden zal bagatelliseren. Of ze wordt boos: ‘Dan kook ik voortaan zelf wel.’
Het is goed dat u vooraf hebt nagedacht over wat u wel kunt en wilt aanbieden. Twee keer per week koken voor uw kleinzoons? En zeg haar dat u de reisjes altijd heel erg hebt gewaardeerd, maar dat er een andere vorm voor gevonden moet worden. U kunt het patroon doorbreken waarin u beiden gevangen zit. Stel grenzen en baken uw taken af, hoe moeilijk dat ook is. Het is goed dat u niet over ieder pijntje klaagt, maar iets meer openheid en durf lijkt mij in uw geval belangrijk. Laat uw dochter weten dat u pijn hebt in uw rug, dat uw hart weer opspeelt. De relatie kan echt aan beide kanten worden bijgesteld. En wie weet laat uw dochter zich ook van een andere kant zien. Ik zou niet te bang zijn voor de mogelijkheid dat uw dochter het respect voor u verliest. Juist door het appèl van uw kant wordt uw dochter in de gelegenheid gesteld om op een volwassener manier met haar moeder om te gaan.
Ik hoop van ganser harte dat u slaagt in deze missie. Anders is het risico levensgroot aanwezig dat u via uw ziektes uw grenzen moet gaan bepalen, en dat zou een gemiste kans zijn.”
OPROEP
Wilt u ook advies van Else-Marie over een familiekwestie? Stuur uw brief naar de redactie van Plus Magazine, o.v.v. ‘Else-Marie’, Postbus 44, 3740 AA Baarn! U kunt uw verhaal ook insturen via de email.
Uw brief kan, als u dat wilt, anoniem worden geplaatst (vermeld wel altijd uw naam en adres).
Lees ook oudere afleveringen van Lief en Leed in de familie:
