Huisaltaar: monumentje voor een geliefde

Veel mensen hebben een huisaltaar: een plek om stil te staan bij het verlies van een geliefde. Hier kunt u hun persoonlijke verhalen lezen. Ook kunt u uw eigen verhaal kwijt, in onze speciale rubriek!

Wilt u zelf een huisaltaar laten ontwerpen? Er is een speciale website voor: www.huisaltaar.nl.

Verborgen

“Ik vermoed dat als je een groep mensen op een feestje bij elkaar zet, er zeker iemand tussen zit met een huisaltaar”, zegt Elisabeth Koops. Zij studeerde af op het onderwerp huisaltaren aan de faculteit godgeleerdheid van de Rijksuniversiteit Groningen. Koops: “Vaak zijn de altaartjes verborgen in een kast of in een ruimte die niet altijd zichtbaar is voor iedereen. En ze zijn de laatste jaren van uiterlijk – en misschien ook wel intentie – veranderd. Hadden vroeger veel katholieken een altaar, nu zie je dat verschuiven naar de protestantse en de meer spirituele hoek. Sommige mensen zeggen: ‘Een altaar heb ik niet, maar een stilteplek wel.’ Je kunt je afvragen wat het verschil is.”

Reflectie

Caroline Schröder (49), Hilversum: “Ik ben een echte altaarbouwer. Op verschillende plekken in ons huis en in de tuin heb ik altaartjes ingericht. Het altaar in de huiskamer is ons gezinsaltaar en gaat altijd over iets waar we in het gezin mee bezig zijn. Het verandert vaak. Toen onze oma Beppie overleed was het een herdenkingsaltaar, met Kerst staat er een kerstgroep, en op dit moment gaat het over Franciscus van Assisi. Mijn negenjarige zoon speelt een minderbroeder in een schooltoneelstuk en mijn man heeft net het Franciscuspad in Italië gelopen. Mijn eerste altaar maakte ik elf jaar geleden, toen ons zoontje Wolf overleed. Dat was een herdenkingsaltaar en ik merkte dat het helend werkte. Later ben ik ook andere altaren gaan maken. Het zijn plekken in huis waar je schoonheid vindt en waar geen troep ligt. Ik verzamel dingen en op een dag groeit dat uit tot een nieuw altaar. Altaren horen bij ons gezin.”

Herdenken

Ben Schuurmans (54), Arnhem: “Mijn altaar heb ik laten maken door een meubelmaker die huisaltaren ontwerpt. Ik wilde een herdenkingsplek inrichten voor mijn ouders en zus, die kort na elkaar zijn overleden. Ze zijn gecremeerd en hun as is verstrooid. Ik begon steeds meer een plek te missen waar ik hen kon herdenken. Herinneringen vervluchtigen op den duur. Het wordt heel ijl. Het altaar zorgt ervoor dat de overledenen meer aanwezig zijn in mijn leven. In die zin is het een vervanging voor een graf. Doordat mijn huisaltaar letterlijk op een voetstuk staat, is het meer dan een gewoon kastje. Tegelijkertijd heeft het in mijn huiskamer ook de functie van decoratiestuk. Dat is precies zoals ik het wilde. Onder het hoofd van de boeddha zit een klep, daar bewaar ik foto’s en rouwkaarten. Die zijn letterlijk toegedekt. Ik hou er niet van om foto’s te zichtbaar uit te stallen. Het boeddhabeeld vind ik er mooi bij passen. Het komt uit Thailand, maar ik heb het gewoon hier gekocht.”

Troost

Gert Zentveld (43), Egmond aan Zee: “Als ik thuiskom, is het eerste wat ik doe een kaarsje aansteken bij het altaartje voor mijn overleden dochter Lana. Het is nu vijftien jaar geleden dat ze stierf aan de gevolgen van een levertumor. Ze is net geen twee jaar geworden. In de jaren na Lana’s dood ben ik gescheiden van haar moeder en raakte ik
verslaafd aan cannabis. Ik probeerde het verdriet weg te blowen. Toen ik ermee stopte, kwam de pijn om Lana dubbel en dwars terug. In die tijd heb ik het altaartje ingericht. Dat heeft me geholpen. Zo is Lana toch een beetje bij me. Op het altaar staat een ingelijste tekening van Bambi, een originele Walt Disney. Ik had per brief aan de Disney-studio’s gevraagd of we Bambi op Lana’s grafsteen mochten zetten. Toen boden ze aan om de steen te ontwerpen. Zomaar, voor niets. Als ik verhuis, gaat dit altaar met me mee. Het hoort voor altijd bij me.”