Complimenten van Pluslezers

• U vindt hier de complimenten die alleen online staan
• Heeft u ook een compliment dat u wilt delen? U kunt reageren op dit artikel!
  

Kees, bedankt, je hebt het geweldig gedaan! Een compliment is een cadeau waar je lang van kunt genieten. En of Kees nou 70 is of 7 doet er niet toe. Op de ranglijst van zaken waar we het gelukkigst van worden, prijkt het krijgen van een compliment in de hoogste regionen: op de vijfde plaats. Complimenten geven we vooral over iemands uiterlijk, bezittingen of persoonlijkheid, en over iets nieuws, aldus taalwetenschapster Agnes Verbiest. Mannen prijzen elkaar het makkelijkst over bezit (“Mooie auto!”). Heel verstandig, want een complimentje maken over ‘iets nieuws’ is gevaarlijker terrein. Hoe kun je weten wat nieuw is? De vraag: “Zie je niets aan me?” brengt menig man in paniek.

Zijn het de schoenen? De jurk? Of is ze naar de kapper geweest? Voor vrouwen zijn complimenten veel alledaagser. Ze benadrukken er hun saamhorigheid mee. “Wat staat die ketting je goed!” of “Wat zit je haar leuk” zijn bijna standaardbegroetingen. Sommige mensen voelen zich ongemakkelijk bij een compliment. Ze weten niet goed hoe ze de loftuitingen moeten aanvaarden en zwakken ze het liefst zo snel mogelijk af. En laten we eerlijk zijn, complimenten zijn niet altijd vriendelijk bedoeld. De leidinggevende die opmerkt: “Wat straal je weer een rust uit vandaag” geeft wellicht een als compliment vermomde belediging…

Voor een oma ben jij best goed!
Mijn man en ik hebben naast twee kleindochters van onze oudste dochter en haar man, ook een kleinzoon van onze jongste dochter. Zij is nu al een jaar alleen met haar zoontje van 7. Dit jongetje heeft in zijn korte leven al heel veel meegemaakt. Onlangs waren wij bij hem een paar dagen klussen. Ik was zijn kamer aan het behangen, terwijl hij bij mij zat te tekenen. Natuurlijk is er geregeld tijd voor een korte pauze. Hij besloot dat we maar even moesten gaan voetballen op het pleintje naast hun huis. Na een poosje gevoetbald te hebben riep hij: ''Oma, voor een oma ben jij best goed hoor!''
Ilse Bruins

Zeldzaam compliment van een werkgever
Meer dan twintig jaar werkte met veel plezier op het laboratorium van een groot bedrijf. Vanwege een chronische ziekte had ik erg veel verzuim. Toen het bedrijf werd overgenomen door een andere firma werden er een flink aantal ontslagen aangezegd. Ik vreesde voor mijn baan want er waren genoeg werknemers die zelden ziekteverzuim hadden. Mijn baas nodigde me uit voor een gesprek en zei: "Je hoeft niet bang te zijn je baan te verliezen, je werkt zo ontzettend hard als je aanwezig bent dat wat mij betreft het harde werken je ziektedagen compenseert".  
Marion Verhoeff, Alkmaar

Een compliment dat je vertrouwen goed doet
Na een verdrietige tijd omdat je moeder op de nog jonge leeftijd van 62 jaar is overleden, ga je eens een kijkje nemen bij de Nederlands Christen Vrouwenbond (inmiddels Passage geheten). Als we na bijna een jaar lidmaatschap bij de presidente Gina van Oostveen een koffiemorgen hebben, bracht zij naar voren dat ik gemakkelijk haar taak kon overnemen. Ik zei ik, degene die altijd al rood werd als je in een groep zat en je moest wat zeggen, want ondanks mijn MULO-opleiding altijd denkend dat de ander het altijd wist en jij niet en dan als voorzitter voor een groep kritische vrouwen.
Thuisgekomen vertelde ik het aan mijn man en die zei probeer het, misschien lukt het wel.

Maart 1982 had ik de voorzittershamer in handen en ging de eerste avond voor bij een zaaltje met vrouwen en deze keer ook mannen en een bekende van de tv. De heer Piet Steltman van het programma Ja Natuurlijk van de NCRV. En als deze mijnheer dan in de pauze tegen je zegt u doet dit voorzitten zeker al jaren, het gaat u zo gemakkelijk af dan krijg je zo een groot compliment dat het je vertrouwen zo sterk maakt dat dit een begin is geweest is van veel dingen doen in allerlei vormen.

Alles wel op vrijwillige basis maar wel uiteindelijk beloond in 1999 met een lintje van de Koningin, namelijk lid in de Orde van Oranje Nassau. Mijnheer Steltman weet het niet maar hij heeft mij een goede stimulans gegeven om te worden zoals ik nu ben. De mensen om mij heen zeggen nu tegen mij: ''Was je ooit verlegen? Onbegrijpelijk.''
Ria Lagerburg-Klijnsma, Edam

'Ik hou echt van je!'
In 1980 leerde ik mijn huidige man kennen, waar ik nu precies 30 jaar gelukkig mee ben getrouwd. Hij had toen een dochter van 9 jaar, Jasja. Zij woonde bij haar moeder en elke veertien dagen kwam zij het weekend bij ons en met de vakanties ging zij soms met ons mee. Voor mij was het wennen; was niet getrouwd geweest en had zelf geen kinderen. Ik probeerde zo goed mogelijk met haar en de situatie om te gaan en dat lukte aardig, ofschoon ik altijd wel het gevoel had een beetje op mijn tenen te lopen, bang om dingen fout te doen.

Haar vader, mijn man, bleef echt vader, niet alleen weekend- vader en wij werden daardoor in haar opvoeding overal bij betrokken, zoals schoolkeuze, studiekeuze etc.
Zoals in alle ‘normale’ gezinnen waren er ook bij ons strubbelingen. Zij en ik waren erg verschillende types, lagen elkaar niet echt. Maar we respecteerden en waardeerden elkaar en hadden mijn man, haar vader als centrale figuur. Bij het opgroeien ging het steeds beter. Ze is nu een leuke volwassen vrouw van deze tijd, is gelukkig getrouwd met een prima man en is een goede moeder van twee prachtige kinderen.

Enkele jaren geleden kwam Jasja, door reorganisatie van het bedrijf waar zij werkte, zonder baan  te zitten. Zij kwam in een re-integratieproject terecht en ging enkele maanden met een job-coach aan de slag. Toen ik haar eens vroeg hoe ver ze hierbij gevorderd was vertelde ze dat ze nog niet op zoek was naar een nieuwe baan. Ze was eerst nog druk met terugblikken op haar jeugd en jonge jaren. Er kwamen in dat proces zaken naar boven die nooit eerder besproken waren en dat moest gebeuren zodat ze daarna met een schone lei verder kon.

Jasja vertelde ons op dat moment dat zij er tijdens dit proces achter was gekomen hoeveel invloed ik heb gehad in haar leven. Dat niet alleen haar vader en moeder een grote rol hebben gespeeld in haar ontwikkeling. Dat zij zich nu realiseerde dat zij mede door mij de persoon is geworden die zij nu is. Daarbij stelde zij vol overtuiging :“IK HOU ECHT VAN JE”! Dit heeft mij zeer ontroerd en ik denk daar nog vaak aan terug.
Trees de Greef - Renders, Nuenen

Onlangs ging ik met mijn vrouw naar een reünie van de Eltheto-school in Vriezenveen, waar zij vele jaren als lerares werkzaam was geweest. Zo ontmoetten we daar veel jonge mensen, die we allebei in de klas gehad hebben. Ik was in dezelfde plaats leraar op de MAVO. Op een gegeven moment komt er iemand op mij af, die zei: ''Fijn, dat ik U nu eens mag ontmoeten, want ik heb U altijd al willen vertellen, hoe leuk ik het bij U in de klas vond. Weet U, juist daarom ben ik ook naar de PABO gegaan en ik sta inmiddels al meer dan 15 jaar voor de klas." Al ben ik dan bijna 80 jaar, toch kreeg ik  blosjes op mijn wangen.
J. Prenger

Complimenten uit Plus Magazine

Bij jou eet ik het liefst
Twee maanden geleden had ik mijn twee zonen en schoondochters uitgenodigd voor een etentje. We gingen naar een goed restaurant, maar alles viel tegen: het voorgerecht stelde niets voor, de vis was nog rauw en het duurde een half uur voordat mijn zoon nieuwe vis kreeg. Inmiddels waren wij al uitgegeten. Zelfs het nagerecht was een teleurstelling. Toen ik verdrietig thuiskwam, kreeg ik een sms’je van mijn jongste zoon: “Mam, het was gezellig ondanks het slechte eten, maar er gaat toch niets boven eten bij je moeder thuis! Liefs, je zoon.” Ik heb dat sms’je nog steeds in mijn mobieltje staan. Janny Kuiper (71), Ede



Je was bijzonder, met je schele oog
Ik had als kind één scheel oogje en daar ben ik genadeloos mee gepest. Het vergalde mijn hele jeugd. Tussen mijn 12de en 20ste is het oog zes keer recht gezet, maar iedere keer was ik na een paar maanden weer net zo scheel als voor de operatie. Intussen kreeg ik verkering met de man met wie ik nu nog gelukkig ben. Toen ik 23 was, liepen we een keer samen over straat. Een onbekende voorbijganger vroeg aan mijn man of hij echt niets beters kon krijgen… Hoewel mijn man zich er niets van aantrok, was het voor mij aanleiding om me toch weer te laten opereren. Ditmaal met succes.

Ik nam een paar weken vrij en ging weer aan het werk. Op die eerste dag raakte ik aan de praat met Rob, een collega met wie ik normaal gesproken weinig contact had. Hij keek me onderzoekend aan en zei toen: “Er is iets anders aan je… Je oog staat recht!” En toen kreeg ik het mooiste compliment ooit: “Het is best mooi, maar ik vond je eerder ook heel bijzonder met je speciale ogen en die grappige blik.” Het was de eerste keer dat iemand iets positiefs zei over mijn ogen! Rob heeft waarschijnlijk nooit geweten wat dit voor mij betekend heeft. Als ik nu foto’s zie van vroeger, dan zie ik ook wat hij bedoelde: het hád wel wat. Jammer dat ik toen niet voldoende sterk in m’n schoenen stond om mezelf te kunnen accepteren.
Ina de Vos (58), Emmen

Jij bent de prachtigste
Ik liep in een drukke straat. Mijn man fietste in tegenovergestelde richting toevallig dezelfde straat in. Hij zag me, stapte af en zei: “Ik zag ineens een prachtige vrouw lopen en toen drong tot me door: verdraaid, dat is mijn eigen vrouw!” Hij sloeg midden op straat zijn armen om me heen en kuste me. We waren toen 43 jaar getrouwd. Het is nu twaalf jaar geleden dat hij overleed en nog altijd word ik warm als ik aan dit voorval terugdenk. Ik kreeg elke dag complimenten van hem, maar dit compliment was zo overweldigend dat ik het nooit ben vergeten.
Tanneke Groeneveld-de Vlugt (80), Franeker

Je hebt het ideale gezicht
Mijn eerste compliment kreeg ik toen ik een onzeker meisje van 13 jaar was, in 1963. Als jongste kind uit een gezin met zeven dochters was ik de minst mooie dochter. Ik was wat korter en dikker, had schele ogen en droeg een bril. Op de mulo ging het ook niet fantastisch en ik voelde me onhandig en lelijk. Op een goede dag tekende de tekenleraar een gezicht op het bord, met lijnen erbij hoe de verhoudingen van het ideale gezicht moesten zijn. Toen hij klaar was, zette hij mijn naam eronder. Lenny. Het was een prachtig compliment op het juist moment – ik had het hard nodig. Gelukkig is het later toch nog goed gekomen met mij.
Len van der Maarel-de Zeeuw (61), Castricum



Je hebt het goed gedaan
Het allermooiste compliment kreeg ik van mijn vader. Hij had prostaatkanker en was al een aantal jaren ernstig ziek. Tot begin 2007 ging het redelijk, maar daarna ging zijn gezondheid hard achteruit. Van de grote, lieve en eigenwijze man was in november 2007 helemaal niets meer over. Mijn moeder, mijn man, mijn zusjes, de thuiszorg en ik hebben zo goed en kwaad als het ging voor hem gezorgd, tot het echt op was.

Op een avond pakte hij mijn hand vast en zei tegen me: “Yvonne, je hebt het goed gedaan.” Dat was het mooiste compliment dat ik ooit had kunnen krijgen van iemand. Speciaal van mijn vader, die nooit met complimentjes liep te strooien omdat hij vond dat je niet zo met je gevoelens te koop moest lopen. Yvonne Eggen (58), Didam

Oma, wat ben je lekker zacht
Het allermooiste compliment kreeg ik van mijn kleindochter Guusje, die toen 9 jaar was. Op de verjaardag van mijn schoonzoon kwam ze bij me zitten, sloeg haar arm om me heen en zei: “Oma, ik ben toch zó blij dat jij mijn oma bent!” Ik keek haar liefdevol aan en ze vervolgde: “Want je bent zo lekker zacht en je ruikt altijd zo lekker.”
Ria Mantel (64), Andijk