Ik (53) ben enig kind, mijn ouders zijn achter in de 80. Vanwege mijn gezondheidsklachten willen mijn man en ik al jaren emigreren naar het (warme) buitenland. We hebben geen kinderen. Mijn ouders vinden het vanzelfsprekend dat wij in Nederland blijven om voor hen te zorgen. Ze doen regelmatig een beroep op ons. We hebben echter geen warme band met hen; we moeten altijd klaarstaan, maar ze hebben weinig interesse in ons. Mogen wij voor onszelf kiezen en een toekomst opbouwen in het buitenland? Of moeten we in Nederland blijven met als enige reden het verzorgen van mijn ouders?
Kies voor jezelf
Mijn vrouw en ik zijn in 2004 geëmigreerd naar Zuid-Frankrijk. Naar een gebied van waaruit je in een dag rijden terug kunt zijn in Nederland, mocht er iets levensbedreigends gebeuren. Hoe hard het misschien ook klinkt, ons advies is: kies voor jezelf! Nu denk je nog dat je kunt emigreren, straks misschien niet meer. Want dan ben jij die oude boom die je niet meer moet verplanten. Kozen je ouders destijds ook niet voor zichzelf? Verzorgden zij hun ouders ook tot aan de dood? Waarschijnlijk niet!
Ad Gerritsen (72), Pouzols-Minervois, Frankrijk
Laat hén kiezen
Een mogelijke oplossing voor uw dilemma kan zijn om uw ouders te vertellen dat u gaat emigreren. Niet dat u het van plan bent, maar dat u gaat. U geeft uw ouders de keuze om wel of niet met u mee te gaan. Zo kunnen uw ouders de ‘schuld’ bij zichzelf zoeken als ze ervoor kiezen om niet met u mee te gaan naar het buitenland. Veel sterkte gewenst.
Jo van der Wilt-de Visser (65), Middelburg
Geen eigendom
Je hebt maar één leven en dit al op 53-jarige leeftijd opgeven voor je ouders gaat wel erg ver. Je bent geen eigendom van ze. Wijs je ouders op andere mogelijkheden zoals thuiszorg, maatjesproject, maaltijden bestellen. Ook de huisarts kan veel aangeven. Je hoeft je niet schuldig te voelen. Tegenwoordig zijn er zoveel communicatiemiddelen; je bent nooit uit hun leven. Ik weet waarover ik praat met een 97-jarige moeder.
Mevr. M. Jacobs (69), Weert
Blijven
Er is een reden waarom ‘blijven’ niet zo’n gekke optie is: als u op uw 53ste Nederland verlaat, worden de twaalf jaar tot uw 65ste later in mindering gebracht op uw AOW-uitkering. Maar afgezien daarvan zou ik uw emigratie uitstellen tot na de dood van uw ouders. Ze zijn nu al achter in de 80, dus zelfs als ze 100 zouden worden, bent u dan pas 65: tijd genoeg om van uw derde jeugd onder de zon te genieten!
Wim van Zutphen (71), Den Haag
Wat vindt u: mijn beste vriendin neemt afstand
Mijn beste vriendin is me enorm dierbaar. We spraken elkaar dagelijks en stonden altijd voor elkaar klaar. Maakten leuke plannetjes, voor met zijn tweeën of met onze mannen erbij. Maar sinds een half jaar zit de klad in onze vriendschap. Ze trekt zich terug, laat weinig van zich horen. Ze zegt dat ze zich hier op dit moment prettig bij voelt. Een nieuwe fase in haar leven. En dat er verder niets aan de hand is. Maar ik mis haar zo. Een gapend gat in mijn leven. Wat kan ik doen?
Hebt u een advies voor deze Pluslezer? Of wilt u zelf een probleem voorleggen? Stuur uw reactie met uw volledige naam, leeftijd en woonplaats vóór 1 mei naar: Redactie Plus Magazine, Postbus 44, 3740 AA Baarn (of naar redactie@plusmagazine.nl) o.v.v. ‘Vriendin neemt afstand’ of ‘Wie weet raad’. Misschien staat uw brief dan binnenkort in deze rubriek.
- Plus Magazine