Frans Faeles is in de gemeente Gemert-Bakel lijsttrekker voor de nieuwe partij OPA (Ouderen Politiek Actief). Plus Magazine volgt hem op de voet. Want... hoe doe je dat, een partij beginnen?
Het eerste deel van het dagboek van Frans Faeles staat in het maart-nummer van Plus Magazine. Vanaf december pakken we op PlusOnline de draad op!
Maandag 16 december
De Vrije Politiek
Vandaag vergadert de landelijke OPA beweging in Rotterdam. Marij en ik zijn al vroeg vertrokken en zitten ruim voor 13.00 uur klaar in de Gouden Leeuw op het IJsselmondse Hoofd. We zijn niet alleen, ik denk dat er naast het hoofdbestuur zo'n veertig lokale politici zoals ikzelf aanwezig zijn. Vooral mannen.
OPA heeft de Vrije Politiek omarmt, en daar gaat het over vanmiddag. Vrije Politiek wil zeggen, dat er geen lijsttrekker is en dat iedere kandidaat op de kieslijst z'n eigen campagne kan voeren en z'n eigen standpunten te berde brengen. Zij vinden dat eerlijke politiek. Ze kunt dan altijd achter je principes blijven staan als politicus, je hoeft je nooit te voegen naar de kadaverdiscipline van de partij. Maar ik ben het hier helemaal niet mee eens. Allemaal verschillende standpunten in één partij? Ik vind dat niet handig en ik ben dit niet van plan. Ieder partijlid is woordvoerder? Dat kán toch niet? Dan ga je binnen de kortste keren rollebollend over straat. Ik ben niet de enige die twijfelt, hoor. Ik hoor meer gemor om mij heen.
Vrijdag 9 januari
Ik heb de langste kieslijst
Ik heb de kieslijst vanmorgen persoonlijk afgeleverd op het gemeentehuis. Wat denk je? Ik heb dertig man op de kieslijst. Niemand binnen OPA heeft zoveel kandidaten als ik. Ik heb de langste kieslijst van allemaal. Ik ben echt apetrots. De jongste is 18, de oudste 76. De helft mannen, de helft vrouwen. Het is echt in een stroomversnelling gekomen. Soms had ik op één dag er wel drie kandidaten bij. Gisteren nog. Ik reed door het dorp, ik zie een bekende en ik zwaai. Hij gebaart me om te stoppen. We praten over de verkiezingen en mijn kieslijst. “Ik wil er ook wel op”, zegt hij. Even later komt z'n dochter en die zegt: “Maar dan doe ik ook mee”. Ongelofelijk toch?
Mensen zijn razend enthousiast. Wij creëren een warm gevoel. Het leeft echt. Toch was het in het begin niet makkelijk, hoor. Ik heb ook vaak mijn hoofd gestoten en ik ben zelfs uitgescholden voor zakkenvuller en baantjesjager. Maar nu gaat het goed. Ik hoor steeds vaker als ik door het dorp loopt: “Hé opa!”
Ik heb geen verkiezingsprogramma, ik heb alleen twintig speerpunten. Daar ga ik morgen een flyer van maken, samen met mijn bestuurslid Suzy Steenbakkers. De punten komen ook op internet te staan, want ik krijg mijn eigen website.
Zondag 26 januari
Ik wil me bekommeren om eenzame ouderen
Met Marij naar La Place gegaan in Enspijk, voor de landelijke aftrap van de OPA-beweging. Nu was er ook veel pers bij. De zaal zat lekker vol, ik denk dat er zeker honderd mensen waren. Het was goed georganiseerd, maar de geluidsinstallatie was heel slecht. Er zaten weer genoeg bekenden in de zaal. OPA doet in 41 gemeenten mee aan de gemeenteraadsverkiezingen.
Je ziet wel, dat iedereen z'n eigen plannen heeft met OPA. Ik vind dat niet erg, ik trek zelf ook mijn eigen plan. In Utrecht ligt de focus bij kleinschaligheid in de zorg, in Eindhoven wil OPA iedereen binnen drie jaar aan het werk hebben en in Haarlem wil OPA de hondenbelasting afschaffen. Ik heb zelf gezegd, toen het mijn beurt was, dat ik er faliekant op tegen ben dat wij een miljoen euro per jaar nodig hebben voor rechtszaken in de gemeente Gemert-Bakel. Dat is weggegooid geld. Ik wil met mensen in gesprek blijven en niet roepen, zoals een wethouder laatst deed in een raadsvergadering hier in Gemert-Bakel: “Als je het er niet eens bent, stap je maar naar de rechter.” Rechtszaken zijn duur, voor iedereen.
Vrijdag 7 februari
Het campagnevoeren kan beginnen
Vanmiddag komen de lijsttrekkers van alle partijen in Gemert-Bakel op het gemeentehuis samen. Er zijn twee nieuwe partijen dit jaar: D'66 doet mee en OPA doet mee. Vanmiddag krijg ik een kiesnummer en daarna kan het campagnevoeren gaan beginnen. Eigenlijk ben ik al begonnen. Ik heb advertentieruimte gekocht op de lokale televisie. Dat leek me de investering wel waard. De gemeente maakt een verkiezingskrant en daar krijgen alle partijen één pagina in. Wij dus ook. Ik presenteer er mijn punten.
Wat ik wel merk: de zittende partijen zijn opeens heel actief. Er worden allemaal dingen gedaan en gebouwen opgeleverd. Allemaal voor de verkiezingen natuurlijk. Aanstaande zaterdag wordt er een multifunctioneel gebouw geopend. Het is nog niet klaar, maar met het oog op de verkiezingen wordt het toch alvast maar geopend. En in mei volgt dan de tweede opening. Waarom? Twee keer openen met het oog op de verkiezingen? Dat vind ik geldverkwisting.
Woensdag 12 februari
Met alle kandidaten bijeen gekomen
Voor het eerst ontmoeten de kandidaten van mijn kieslijst elkaar. Ik had een zaaltje tot mijn beschikking waar we allemaal inpasten. Van de dertig kandidaten waren er vijftien aanwezig, inclusief het bestuur natuurlijk.
We hebben alle punten doorgenomen en in de pauze konden we elkaar wat beter leren kennen. Natuurlijk was het ook inproviseren geblazen en was ikzelf voornamelijk aan het woord. Maar ik proefde dat mensen graag willen helpen. Steeds meer mensen hebben er vertrouwen in dat we stemmen gaan trekken. Zowel binnen de eigen kandidaten, maar ook om mij heen.
Donderdag 13 februari
De posters hangen
Het dorp hangt vol met mijn posters. Ik heb er zelf een stel opgehangen, samen met een vrijwilliger, en het bedrijf dat ik had ingeschakeld is aan de slag gegaan. Ik ben er erg tevreden over, het ziet er keurig uit. Nu eerst carnaval vieren en dan... stemmen winnen. Want 19 maart komt nu écht dichterbij.
Wordt vervolgd. Over een paar dagen vindt u nieuwe afleveringen van het dagboek van Frans Faeles. Er hangt hem een ramp met de posters boven het hoofd, dus blijf Frans volgen...