Vraag en antwoord: medisch dossier

Wat staat er in?

Alle gegevens die de arts belangrijk vindt: de symptomen die je hebt gemeld, de diagnose en eventuele medicijnen. Uitslagen van onderzoeken, zoals bloeddruk, komen er ook in, evenals wat de arts je daarover vertelt. Daarnaast kan de dokter de leefstijl, zoals roken en bewegen, vermelden. En hij noteert psychologische zaken en gegevens over je familie.

Waarom maakt de arts zo’n uitgebreid verslag?

Sinds 1995 zijn artsen en tandartsen dit verplicht krachtens de Wet Geneeskundige Behandelovereenkomst (WGBO). Ook verpleegkundigen en paramedici zoals
fysiotherapeuten moeten een dossier bijhouden. Apothekers (nog) niet.

Wat zijn de voordelen?

Een schriftelijk dossier maakt een betere behandeling mogelijk. Wanneer een andere arts of zorgverlener de behandeling overneemt, wordt een goed dossier nóg belangrijker. En mocht er iets misgaan, dan is het dossier een belangrijke toetssteen voor het Medisch Tuchtcollege.

En de nadelen?

Het dossier kost de behandelaar meer tijd dan voorheen. Voor patiënten ligt schending van hun privacy op de loer. Vanwege hun beroepsgeheim mogen artsen geen informatie over jou aan derden geven. Maar een dossier bij de huisarts kan wel worden ingezien door de praktijkassistente. En dat terwijl tweederde van de patiënten vindt dat de assistente niet zonder hun toestemming bijzonderheden over de thuissituatie mag lezen.

Wie mag het inzien?

Als patiënt mag je op verzoek je eigen dossier inzien of een kopie aanvragen. De kopieerkosten moet je zelf betalen. Een partner mag een dossier pas bekijken na toestemming van de patiënt. Voor kinderen tot 12 jaar mogen de ouders of voogd het dossier inzien, en voor wilsonbekwamen hun vertegenwoordiger. Na overlijden mag een arts nabestaanden slechts inzage geven wanneer hij denkt dat de overledene daartegen geen bezwaar had. Naast de behandelaar heeft diens waarnemer toegang tot het dossier, net als medebehandelaars. In de praktijk is echter niet altijd duidelijk wie als medebehandelaar wordt gezien.

Mag je zelf iets veranderen?

Wanneer je iets aan het dossier wilt toevoegen of eruit wilt halen, kun je daartoe een verzoek indienen bij de arts. Doorgaans zal dat zonder meer worden ingewilligd. Als een moeizame relatie ten grondslag ligt aan zo’n verzoek tot verandering, kan dat leiden tot het verbreken van de relatie tussen arts en patiënt. Het dossier gaat vervolgens mee naar de nieuwe arts.

Hebben alle behandelaars toegang tot het dossier?

Nee. Alles staat wel in de computer – als elektronisch dossier – maar het is (nog) technisch lastig om alle informatie aan elkaar te koppelen. Bovendien moet worden voorkomen dat onbevoegden in dossiers kijken. Ook is het wenselijk dat medebehandelaars alleen toegang hebben tot het relevante deel van het dossier. De gemeente Nieuwegein had in 2005 de primeur: huisartsen, specialisten en apothekers kunnen sindsdien samenvattingen van elkaars dossiers bekijken. In 2007 startten onder andere Rotterdam en Amsterdam startten met de elektronische uitwisseling van het medicijngebruik van patiënten tussen huisartsen, apothekers en ziekenhuizen.

Kun je zelf een medisch dossier bijhouden?

Ja. Dat kan bijvoorbeeld op internet via Medlook, voor €12 per jaar. Een klein deel van de apotheken in ons land biedt deze mogelijkheid gratis aan en zet je medicijnen in het internetdossier. Kijk op de site www.medlook.nl voor meer informatie. Ook bestaat er al lange tijd een zogenoemde SOS-ketting, met daarin bijvoorbeeld een waarschuwing voor penicillineallergie of suikerziekte. En je kunt natuurlijk ook altijd een lijstje in bijvoorbeeld je agenda stoppen met daarop alle medicijnen die je gebruikt.