De meerderheid van de Tweede Kamer vindt de jarenlange partneralimentatie niet meer van deze tijd, die wetgeving moet worden herzien.
Na een echtscheiding moeten beide partners op ongeveer hetzelfde niveau van welstand blijven. Degene met de hoogste inkomen betaalt daarom partneralimentatie aan zijn of haar ex-partner.
De minder verdienende partner kan daar nu wettelijk gezien twaalf jaar lang aanspraak op maken. Per januari 2020 moet dit naar vijf jaar, zeggen de indieners van de initiatiefwet VVD, D66 en PvdA. De meerderheid (GroenLinks, PVV en SP) steunt het voorstel.
Christenen kiezen voor traditionele rolverdeling
De indieners zeggen dat man en vrouw gelijkwaardig zijn, en een ex-echtgenoot hoeft zijn of haar partner na een scheiding niet twaalf jaar lang te onderhouden. Die ex-echtgenoten zijn in de praktijk voornamelijk mannen. Het voorstel ligt nu bij de Eerste Kamer.
De tegenstanders kijken er anders tegenaan: een traditionele rolverdeling is vaak de keuze van onze achterban, zeggen de christelijke partijen, en bij een scheiding blijven deze vrouwen berooid achter.
Ook al zijn man en vrouw gelijkwaardig, de huidige arbeidsmarkt geeft toch een ander beeld: het blijkt dat slechts zes op de tien vrouwen met een relatie een inkomen op bijstandsniveau verdienen.
De man blijft hoofdverantwoordelijke voor het inkomen en de vrouw voor de zorg. Nederland is in het Global Gender Gap Report 2018 gestegen van plaats 32 naar plaats 27, maar in het huidige tempo duurt het nog honderd jaar voordat er economische gelijkheid is gerealiseerd tussen mannen en vrouwen.
Zorgplicht verdwijnt niet na scheiding
Een stel dat gaat scheiden blijft altijd een lotsverbondenheid behouden, zegt Paul van der Ploeg, directeur van adviesbureau De Scheidingsexpert.
“Door die lotsverbondenheid is er een zorgplicht naar elkaar die niet verdwijnt bij een scheiding. Partneralimentatie is daar een gevolg van.”
De scheidingsexpert denkt dat deze nieuwe wet goed past bij deze tijd: meer vrouwen zijn economisch afhankelijk en willen na een scheiding hun hand niet ophouden bij een ex.
Het komt bovendien niet vaak voor dat er twaalf jaar lang betaald wordt door een ex-partner. Het recht op partneralimentatie vervalt als iemand bijvoorbeeld een nieuwe relatie krijgt en gaat samenwonen of trouwen.
Maatschappelijke verschuivingen
Van der Ploeg denkt dat de gevolgen van deze nieuwe wet kunnen zorgen voor maatschappelijke verschuivingen.
“Als de zekerheid wegvalt van twaalf jaar een financiële bijdrage van een ex-partner, zullen vrouwen eerder werk maken van financiële onafhankelijkheid.”
Mensen kunnen hierdoor ook eerder kiezen om te gaan trouwen: mocht het toch misgaan, dan hoeft de kostwinner niet zó lang te betalen.
Waarschijnlijk zullen vechtscheidingen minder vaak voorkomen, want na een scheiding hoeft er niet gepraat te worden over afspraken die over zo’n lange tijd gaan.
“Bij een vechtscheiding staan echtparen tegenover elkaar, met elk een eigen advocaat. De alimentatie wordt dan opgelegd door een rechter en dat is per definitie een strijd. De man vindt het altijd te veel, de vrouw altijd te weinig. Als de alimentatieperiode een kortere periode beslaat, is het makkelijker om tot een overeenkomst te komen.”
- Nu.nl