Een goed doel in het testament

Getty Images

Liliane Fonds & Unicef

José Hogenkamp (69) en haar partner Diny van Norden (66) uit Zutphen willen kansarme kinderen uitzicht geven op een beter leven. José: “Van huis uit heb ik alle kansen gekregen om te studeren en carrière te maken. In heel veel andere landen kunnen kinderen dat niet. Diny en ik hebben zelf geen kinderen, maar met de kinderen van onze broers en zussen kunnen we goed overweg. We merken ook dat kinderen vaak naar ons toe trekken. 

In 2007 zagen we een oproep om een goed doel in je testament op te nemen. Ik sprak erover met Diny en samen besloten we geld te willen ­nalaten aan kinderen in bijzondere situaties. Het Liliane Fonds helpt heel individueel: een gehandicapt kind krijgt hulpmiddelen om mee te doen, plezier te maken en naar school te gaan. Zo’n verhaal doet veel met ons. Opeens heeft een kind weer een kans. Ook Unicef namen we daarom op in ons testament. 

Je hoopt dat het helpt en we zien ook dat het helpt, want we volgen het reilen en zeilen op de voet. Geld om naar school te gaan, om een rolstoel aan te schaffen, dat zijn giga-stappen voor een kind. Daardoor heeft het een toekomst.” 

Getty Images

Natuurmonumenten

Gerard Hulst (69) uit Amsterdam trekt er met zijn vrouw Nelly ­Altenburg (65) graag op uit om in een mooi natuurgebied te wandelen. Dat gunt hij anderen ook. “Waar gaat het geld naartoe?”, vroeg de notaris toen ik veertig jaar geleden al mijn testament liet opmaken. Kinderen hebben wij niet en onze families zijn zelfvoorzienend. We kozen voor Natuurmonumenten, omdat we het een mooi, symbolisch doel vinden. We komen uit de aarde en we keren weer terug naar de aarde, zo beredeneerde de notaris, die zelf ook natuurmonumenten in zijn testament had opgenomen.

Voor ons voelde dit doel heel vanzelfsprekend. Mijn vrouw en ik genieten van de natuur: van wandelen in de bossen of door de duinen. Daar willen we anderen ook van laten genieten. Want de natuur komt in het gedrang. Natuurmonumenten gaat dat tegen, door bijvoorbeeld gebieden op te kopen. Doen ze dat niet, dan waren er nog meer ­projectontwikkelaars geweest die er hadden gebouwd.

Natuur hoort vanzelfsprekend te zijn, maar dat is het niet. Ik wil niet mijn ogen sluiten voor milieuvervuiling en ik wil me ook niet laten meeslepen in machteloosheid.

Dankzij Natuurmonumenten genieten we regelmatig van excursies in natuurgebieden die we nog niet kennen. Zoals het Zwanenwater in Callantsoog bijvoorbeeld, een prachtig gebied in de duinen. Op onze bescheiden manier dragen wij niet alleen nu maar ook later bij om al het moois wat er is in stand te houden.”

Getty Images

KWF Kankerbestrijding

Marieke van de Sandt (56) uit ­Voorburg kreeg dertien jaar geleden borstkanker. Met een legaat wil ze wetenschappelijk onderzoek naar borstkanker steunen.

“Ik was 43 toen er bij mij borstkanker werd geconstateerd. Ik heb het hele pakket gehad: operatie, bestraling, chemo, en tien jaar lang heb ik pillen moeten innemen. Dat was geen pretje, maar ik was heel blij dat de behandelingen er waren. Ik leef nog, terwijl het zomaar ineens anders had kunnen zijn. Dat realiseer ik me heel goed. Daarom wil ik er een steentje aan bijdragen dat anderen die kans ook krijgen. Er zijn zoveel verschillende vormen van kanker, ook als het gaat om borstkanker. Niet elke vorm is even goed te behandelen. 

Ik vind het zinnig en fijn om een goed doel financieel of met tijd en kennis te ondersteunen. Het KWF richt zich op fundamenteel onderzoek voor nieuwe en betere behandelmethodes. Daarom heb ik in mijn testament een legaat ­opgenomen voor het KWF met als bestemming onderzoek naar borstkanker. Op deze manier bepaal ik zelf wat er met mijn erfenis gebeurt en lever ik ­hopelijk een kleine bijdrage aan méér kennis over kanker. 

Ik denk dat het goed is dat iedereen doet wat binnen zijn of haar mogelijkheden ligt. In mijn ogen is het geen druppel op de gloeiende plaat: als iedereen een kleine bijdrage geeft, komt dat uiteindelijk neer op een flink bedrag waar iets wezenlijks mee wordt gedaan en waar we allemaal wat aan hebben.”