Het zijn vragen waar we liever niet over nadenken. Wil ik op de intensive care (IC) worden behandeld als ik ernstig ziek ben? Wil ik aan de beademing? Wil ik überhaupt wel naar het ziekenhuis? Medici roepen op om deze vragen nu met uw naaste te bespreken.
Door het coronavirus liggen momenteel veel patiënten op de IC. Normaal gaat daar een gesprek met een IC-arts aan vooraf, vlak nadat artsen hebben beoordeeld of een opname medisch haalbaar is. Maar patiënten met het coronavirus zijn vaak erg kortademig waardoor een gesprek met de arts niet altijd mogelijk is. Dat stellen Evert de Jonge, afdelingshoofd intensive care van het Leids Universitair Medisch Centrum en Monika Kerckhoffs, internist-intensivist van het UMC Utrecht in podcast De Dag van NPORadio1. Het zou volgens hen daarom goed zijn om als patiënt al na te denken over wat je wil en dit met naasten te bespreken voordat je ziek wordt.
Rust
Volgens epidemioloog Jenny T. van der Steen, verbonden aan het Leids Universitair Medisch Centrum, kan zo'n gesprek bovendien later 'rust opleveren en spijt voorkomen bij familie', schrijft ze in De Volkskrant.
Vastleggen
Een partner of een naaste kan bij ernstige ziekte medische keuzes voor u maken. Maar het is ook mogelijk om behandelwensen van tevoren vast te leggen. Sommige huisartsen nemen dat voortouw nu zelf door kwetsbare patiënten te bellen en te vragen wat ze willen als ze het coronavirus oplopen. Het is ook mogelijk om hierover zelf contact op te nemen met de huisarts, vraag dan naar een gesprek over proactieve zorgplanning. Of laat uw wensen vastleggen in een wilsverklaring.
Deze week kwam ook het zogenaamde Behandelpaspoort in het nieuws. Hier leest u er alles over.
Vertrouwen in anderen
Toch wil lang niet iedereen van tevoren beslissen over toekomstige medische behandelingen. Zo schrijft Gert van Dijk, ethicus bij de KNMG en het Erasmus MC in Medisch Contact dat hij die beslissing liever overlaat aan artsen en naasten. "Als ik een wilsverklaring zou opstellen zou ik dat eigenlijk doen vanuit een wantrouwen dat artsen en mijn naasten dingen met mij zullen laten gebeuren die ik liever niet wil. En dat is een nare gedachte. Liever vertrouw ik erop dat de mensen om mij heen op dat moment de juiste keuzes voor mij zullen maken."
Hij noemt ook een ander argument om juist geen wilsverklaring op te stellen. Hoe kun je namelijk vanuit het perspectief van nu bepalen wat je straks wil? Als neemt hij dementie. "Als ik iets zou zeggen over wat er moet gebeuren als ik dementerend ben, doe ik dat onvermijdelijk vanuit het perspectief van iemand zonder dementie. Zoals ik vroeger met de blik van een jong iemand oordeelde over het leven dat ik momenteel leid. (...) Daarmee zou ik onrecht doen aan wie ik in de toekomst ben, zoals ik vroeger onrecht heb gedaan aan mijn huidige ik."
Stelling
Weet uw naaste welke behandeling u wilt als u ernstig ziek word? Of bespreekt u dat misschien bewust niet? Reageer op onze stelling.
