De wetenschap reikt steeds verder. Volgens de Universiteit van Aalborg werken Deense wetenschappers momenteel aan een uitwendig skelet dat ouderen langer actief moet houden.
Robotpak
Het zou gaan om het 'Axo-Suit', een soort robotpak dat aan het menselijk lichaam kan worden bevestigd. Het pak krijgt elektrische motortjes die spieren kunnen ondersteunen bij bewegingen in het dagelijks leven.
Extra kracht
Ouderen zouden door het exoskelet meer kracht moeten krijgen en langer actief kunnen blijven. Het is niet de bedoeling dat zij de hele dag het pak dragen, vooral bij bezigheden die extra kracht vragen komt het Axo-Suit goed van pas. Denk aan het zemen van ramen, wandelen, tillen en schoonmaken.
Verwacht in 2020
"Het product dat we in gedachten hebben trek je waarschijnlijk een halfuurtje of een uur aan als je een taak moet uitvoeren die je niet meer op eigen kracht kunt voltooien", aldus onderzoeker Shaoping Bai. Hij verwacht over vijf jaar de eerste exoskeletten te kunnen gaan verkopen.
Imiteren en ondersteunen
De grootste uitdaging bij de ontwikkeling van het robotpak voor ouderen is het bewegingsmechanisme. Het exoskelet moet de bewegingen van mensen zeer subtiel imiteren en ondersteunen.
Actie op Lowlands
Tijdens het populaire festival Lowlands werd in de zomer juist het tegenovergestelde pak gepresenteerd. Daar konden jongeren een zogenaamd 'ouderdomspak' aantrekken om de beperkingen van het ouder zijn zelf te ervaren. Lenny Langerveld, redacteur Mens & Samenleving bij Plus Magazine, deed dit en schreef er een column over:
'Mijn pakkie-an nog niet'
Mijn moeder (85) is gevallen en heeft een grote blauwe plek op haar heup. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om haar leeftijd te hebben. Dat verandert als het bedrijf SCA me belt: ze hebben een pak waarmee je ouderdom kunt nabootsen en ik mag het proberen.
Ze hijsen me in een verzwaard jack, ik krijg oordoppen in, een bril waardoor alle contrasten wegvallen, en bandages waardoor mijn nek, armen, benen en enkels immobiel worden. En wat tachtigers misschien allang weten of zelfs dagelijks ervaren, ontdek ik nu ook. Het valt verdraaid nog niet mee om alledaagse dingen te doen als het licht in je ogen flets is, je handen pijnlijk of juist gevoelloos zijn, je lijf stram is.
Wat volgt, is één lange, moeizame worsteling. De stoel is te laag, de knoopjes van de pyjama te klein, douchen gaat niet. Het deksel van de jampot zit vast, ik kan niet horen of het theewater al kookt, en de medicijnstrip van de thuiszorg krijg ik niet open. Maakt niet uit, want de pillen schieten daarna alsnog de hele kamer door. Moedeloos en kwetsbaar voel ik me. En geïsoleerd.
Ik ben opgelucht als ik het pak uittrek, maar ook verdrietig. Want nu weet ik het.
- Nu.nl